Plac wejściowy w parku Akcji „Burza” w nowej odsłonie. Więcej zieleni, a mniej betonu

Plac wejściowy pod Kopcem Powstania Warszawskiego, od strony ul. Bartyckiej, przeszedł dużą metamorfozę. Beton, kamień i ponura szarość ustąpił miejsca roślinom i przyjemnej dla oka zieleni. Ślad po betonowej nawierzchni bezpowrotnie zniknął. Zmiana wyglądu placu była możliwa dzięki współpracy miejskiego Zarządu Zieleni wraz z mieszkańcami. 

Wykorzystano unikalną metodę

Zastosowali oni tzw. metodę „mikro lasu Miyawakiego”. Dzięki temu obszar będzie 30 x gęstszy względem typowego lasu. Wyrośnie 2 x szybciej i będzie aż 18 x bioróżnorodny. Łącznie zasadzono ponad 2 tys. roślin, w tym 800 bylin i 1350 drzew i krzewów.

Za pozostałe prace odpowiadała firma Miejski Krajobraz. Wykonawca posadził ponad 70 większych drzew oraz wiele krzewów i bylin. Na terenie placu wysiano też łąki kwietne i utworzono ogród deszczowy. Od zachodniej strony powstał pagórek pełen zieleni. Odpoczynek po zwiedzaniu parku zapewnią ławki, krzesła i tzw. przysiadacze. Na placu umieszczono również stojaki na rowery, kosze na śmieci i oświetlenie.

W ramach prac powstał też mur oporowy z gruzobetonu, który stanowi kontynuację istniejącego muru zbudowanego w ramach wcześniejszej rewitalizacji parku. Z jego szczytu rozciąga się widok na cały plac.

Sam park Akcji „Burza” został zrewitalizowany jeszcze w lipcu 2023 roku. Jak przekonują urzędnicy po zmianach park pod Kopcem Powstania Warszawskiego jest odwiedzany przez mieszkańców. 

Inwestycja została także doceniona przez ekspertów. Park zdobył trzy Nagrody Architektoniczne Prezydenta Warszawy, w tym za rozwiązana ekologiczne, oraz Grand Prix Nagrody Architektonicznej „Polityki”. Ten teren zieleni znalazł się wśród finalistów LILA – Landezine International Landscape Award, czyli jednego z najważniejszych konkursów dotyczących realizacji w dziedzinie przestrzeni publicznej i architektury krajobrazu.

Metoda zalesiania Miyawaki – na czym polega?

Metoda ponownego zalesiania Miyawaki, opracowana w latach 70. XX w. Opiera się ona na naturalnych procesach zachodzących w przyrodzie. Jej głównym celem jest szybkie i efektywne przywrócenie lasów na terenach zdegradowanych i przekształconych przez człowieka, np. pochłoniętych przez beton. Inspiracją do tworzenia lasów są naturalne ekosystemy leśne. Lasy tworzone metodą Miyawaki, ze względu na zajmowaną niewielką przestrzeń, często zwane są kieszonkowymi.

Zalesianie obszarów tym sposobem naśladuje proces naturalnego tworzenia się lasów, bez ingerencji człowieka. Lasy tworzone metodą Miyawaki składają się tylko z gatunków rodzimych, które występowałyby na danym terenie naturalnie. Dzięki temu sadzone drzewa są dobrze przystosowane do lokalnych warunków.

Metoda Miyawaki uwzględnia interakcje i zależności zachodzące między poszczególnymi gatunkami roślin. Dobierane są gatunki, które wzajemnie się uzupełniają. Choć ich dobór nie jest przypadkowy, to już ich sadzenie w dużej mierze zachodzi w sposób losowy – co ma odtwarzać naturalny proces zalesiania. Pozwala to na stworzenie wielowarstwowych złożonych lasów w ciągu zaledwie 10-20 lat.