Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków zakończył trwające blisko 30 lat postępowanie i wpisał historyczny układ urbanistyczny Placu Teatralnego do rejestru zabytków. Decyzja obejmuje nie tylko budynki otaczające plac, takie jak Teatr Wielki czy Pałac Blanka, ale również założenia urbanistyczne ulic Senatorskiej, Wierzbowej i Bielańskiej. Plac Teatralny to miejsce wyjątkowe, pełne historii, ale również przestrzeń, w której nowoczesność coraz częściej styka się z zabytkową tkanką miasta.
Plac Teatralny – historia zaklęta w przestrzeni
Plac Teatralny, zaprojektowany na początku XIX wieku, od samego początku pełnił funkcję reprezentacyjną, symbolizującą odradzającą się Warszawę. Jego powstanie wiąże się z budową Teatru Wielkiego projektu Antonio Corazziego oraz adaptacją Pałacu Jabłonowskich na stołeczny ratusz. Zlokalizowany w miejscu dawnego targowiska Pociejów, plac szybko stał się centrum życia społecznego i kulturalnego.
Na przestrzeni lat miejsce to przeszło wiele zmian. II wojna światowa przyniosła niemal całkowite zniszczenie zabudowy, a powojenne odbudowy zmieniły pierwotny układ placu. Odbudowano gmach Teatru Wielkiego, a północna pierzeja została rozebrana. Dziś Plac Teatralny jest nie tylko zabytkiem, ale także ważnym elementem historycznego centrum Warszawy, wpisanego na listę UNESCO.
Architektura w obliczu wyzwań współczesności
Choć decyzja o wpisaniu Placu Teatralnego do rejestru zabytków podkreśla jego historyczną wartość, współczesne inwestycje w tej przestrzeni wzbudzają kontrowersje. Najnowszym przykładem jest budowa hotelu PURO na miejscu rozebranego biurowca z lat 70. Inwestycja, choć zgodna z wytycznymi konserwatorskimi dotyczącymi wysokości budynku, budzi mieszane uczucia ze względu na swoją nowoczesną formę.
Hotel PURO, z jego surową betonową bryłą, wyraźnie kontrastuje z otaczającą zabytkową zabudową, szczególnie historyczną kamienicą Petyskusa.
Michał Krasucki, Stołeczny Konserwator Zabytków, zauważył, że projekt hotelu powinien zostać poddany bardziej szczegółowym analizom:
– Plac Teatralny to miejsce szczególne, wymagające wyjątkowej uwagi. Ten przykład pokazuje, że inwestycje w historycznym centrum Warszawy nie zawsze są realizowane z należytą starannością – podkreślał Krasucki.
Z kolei Wojewódzki Mazowiecki Konserwator Zabytków tłumaczy, że hotel nawiązuje do wcześniejszej zabudowy wysokością, co było jednym z kluczowych argumentów przy zatwierdzaniu projektu.
Historia kontra nowoczesność
Plac Teatralny, jako świadek najważniejszych wydarzeń w historii Warszawy, pozostaje miejscem o wyjątkowej symbolice. Decyzja o wpisaniu go do rejestru zabytków ma na celu ochronę jego unikalnego charakteru, szczególnie przed nowoczesnymi inwestycjami, takimi jak hotel PURO.
Czy w historycznym centrum miasta jest miejsce na nowoczesną architekturę, która kontrastuje z otaczającą zabytkową zabudową? Plac Teatralny staje się miejscem, gdzie historia i współczesność ścierają się, budząc gorące dyskusje o tym, jak powinno wyglądać serce Warszawy.
Napisz komentarz
Komentarze